Με αφετερία τα Πριόνια ακολουθώντας το ανηφορικό μονοπάτι με τα μπλέ σημάδια. Η διαδρομή αυτή αποτελεί την πιο σύντομη για να φτάσετε στο καταφύγιο αλλά είναι αρκετά επίπονη: Χρόνος ανάβασης 4:30 ώρες.
Κοιτώντας τον Όλυμπο από το Λιτόχωρο κάποιος εύκολα ξεχωρίζει μία χαρακτηριστική ράχη που οδηγεί κατευθείαν στην καρδιά του Οροπεδίου των Μουσών. Η συγκεκριμένη ράχη αποτελεί το τελευταίο τμήμα του μονοπατιού Γουμαροστάλι, εάν και ο συγκεκριμένος όρος έχει αποδοθεί λόγω της διέλευσης της εν λόγω διαδρομής από τα τρία λιβάδια (γουμαροστάλια) πριν βγει στη ράχη η οποία οδηγεί τελικά στο Οροπέδιο των Μουσών.
Το μονοπάτι που ξεκινούσε τόσο από τα Πριόνια, όσο και από την τοποθεσία Μαγαλιάς 1.5km περίπου πριν το καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός, χρησιμοποιούνταν ευρύτατα για την μετακίνηση των ξυλοκόπων προς τη μεγάλη ρεματιά του Γκαβού για τη συγκομιδή ξυλείας. Η ξύλευση κατά παλαιότερους χρόνους γινόταν με άμεση εκμετάλλευση της δράσης των χιονοστιβάδων οι οποίες την άνοιξη με την ορμή τους κατέβαζαν τους κομμένους κορμούς προς χαμηλότερα σημεία με ηπιότερη κλίση, τα οποία μπορούσαν να προσεγγίσουν τα γομάρια (μουλάρια) για να μεταφέρουν τους φορτωμένους κορμούς προς την τοποθεσία Πριόνια, όπου βρισκόταν τα νεροπρίονα.
Με την πάροδο των χρόνων η ξύλευση του Ολύμπου έπαψε να υφίσταται τουλάχιστον από την ανατολική πλευρά αυτού τόσο λόγω της επέκτασης του Εθνικού Δρυμού, όσο και λόγω της ταυτόχρονης αύξησης του ορεινού τουρισμού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ανάπτυξη των ορειβατικών μονοπατιών σήμαινε τη διέλευση των ορειβατών από δύο κύρια μονοπάτια (Πριόνια ? Μαυρόλογγος ? Καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός ? Χονδρομεσοράχη ? Κορυφές) και Γκορτσιά ? Μπάρμπα ? Πετρόστρουγκα ? Σκούρτα ? Οροπέδιο Μουσών ? Κορυφές) πηγάζοντας κατά βάση από πολιτικά κριτήρια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κλείσουν όλα αυτά τα μονοπάτια που προΰπαρχαν των κερδοσκόπων των καιρών. Για καλή τύχη όλων μας υπάρχουν και κάποιοι δραστήριοι ορειβάτες / αναρριχητές οι οποίοι βλέπουν τον Όλυμπο ως μέσο ανάδειξης της φυσικής του κληρονομιάς και όχι σαν τουριστική βιομηχανία. Αποτέλεσμα αυτού είναι η διάνοιξη αρκετών παλαιών μονοπατιών τόσο από τη βόρεια όσο και από την ανατολική πλευρά του βουνού. Το δίκτυο μονοπατιών του βορείου τμήματος του Ολύμπου παρουσιάζεται στην έκδοση του Δήμου Δίου που παρουσιάζεται στα Links της συγκεκριμένης ιστοσελίδας αλλά και μέσα από την διαδικτυακή πύλη www.dion.gr.
Θέμα της παρούσας ενημέρωσης είναι μία αναλυτική παρουσίαση του μονοπατιού Γομαρόσταλος ή Γουμαροστάλι το οποίο οδηγεί από τα Πριόνια στο Οροπέδιο των Μουσών.
Ξεκίνημα λοιπόν από τα Πριόνια με δύο διαφορετικές εισόδους. Η πρώτη είναι από την καλύβα του Ευριπίδη, αγωγιάτη που επιμελείται την τροφοδοσία του καταφυγίου Σπήλιος Αγαπητός. Πίσω από την καλύβα υπάρχει μπανιέρα προς πόσην των ζωντανών και από εκεί ξεκινάει το μονοπάτι με μέση κλίση γύρω στις 35ο.
Εναλλακτικά, έχει ανοιχτεί και δεύτερη είσοδος στο parking των Πριονιών, η οποία βρίσκεται 70 περίπου μέτρα κάτω από τις τουαλέτες στη δεξιά πλευρά του parking όπως ανηφορίζουμε στα Πριόνια. Χαρακτηριστικό της εισόδου αυτής, η οποία είναι και ασφαλέστερη λόγω απουσίας εκνευρισμένων μουλαριών είναι τα μπλε σημάδια πάνω σε καρυδιά.
Όποια είσοδο και εάν διαλέξει κανείς το μονοπάτι συνεχίζει με σχετικά μεγάλη κλίση και κινείται άλλοτε μέσα σε δάσος οξιάς και άλλοτε μέσα σε όμορφο πευκόδασος. Η σήμανση του μονοπατιού είναι χρώματος μπλε και σε κάποιον μπορεί να φανεί υπερβολική ιδιαίτερα στο πρώτο τμήμα αυτής, αλλά επειδή η διαδρομή χρησιμοποιείται πλέον και χειμώνα η σήμανση είναι ικανοποιητική για όλο το χρόνο. Συνεχίζοντας την ανηφορική της πορεία η διαδρομή περνάει κάτω από τον χαρακτηριστικό βράχο που φαίνεται και από τα Πριόνια ενώ η χάραξη της είναι εμφανέστατη. Άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η έλλειψη ίσιων τμημάτων (αναφορικά υπάρχουν μόνο δύο σε όλο το μήκος της διαδρομής!). Μετά από απότομο τμήμα όπου το μονοπάτι ανεβαίνει υπό μορφή zig zag, η διαδρομή τραβερσάρει δεξιά προς το σημείο όπου υπάρχει η διασταύρωση με το μονοπάτι που έρχεται από Στράγγο και συνεχίζει μέχρι την τοποθεσία Μαγαλιά.
Στο σημείο αυτό απαιτείται προσοχή. Υπάρχει χαρακτηριστική σάρα και η διαδρομή κάνει στροφή 180ο προς τα αριστερά. Η σάρα έχει συντεταγμένες Ν 40ο 05΄ 07.0΄΄, Ε022ο 23΄35.2΄΄ και βρίσκεται σε υψόμετρο 1765m.
Από το σημείο της σάρας η διαδρομή τραβερσάρει προς τα ΝΔ, δηλαδή προς το καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός για ένα περίπου χιλιόμετρο μέχρι να συναντήσει το χαρακτηριστικό πρώτο λιβάδι. Στο σημείο αυτό υπάρχει και δεύτερη διασταύρωση στην οποία αυτή τη φορά στρίβουμε δεξιά μέσα στο λιβάδι. Εάν ακολουθήσει κάποιος το μονοπάτι που κινείται αριστερά από το πρώτο λιβάδι θα καταλήξει στο μονοπάτι που οδηγεί στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός. Η διασταύρωση του πρώτου λιβαδιού έχει συντεταγμένες Ν 40ο 05΄07.1΄΄ Ε 022ο 23΄34.8΄΄ και υψόμετρο 1776m.
Τους καλοκαιρινούς μήνες οπότε και η διέλευση ορειβατών από τη διαδρομή είναι αρκετά συχνή το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο μέσα από τα λιβάδια. Με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου η βλάστηση αρχίζει να μεγαλώνει και η διέλευση είναι αραιότερη με αποτέλεσμα να απαιτείται λίγο ψάξιμο μέσα στα λιβάδια. Υπάρχουν όμως κούκοι οι οποίοι φαίνονται και σε περίπτωση χαμηλής ορατότητας.
Για το λόγο αυτό αναφέρονται τα εξής: Η αρχή του δεύτερου λιβαδιού έχει συντεταγμένες Ν 40ο 05΄ 22.3΄΄ Ε 022ο 23΄08.9΄΄ και υψόμετρο 2060m ενώ το τέλος του δεύτερου λιβαδιού Ν 40ο 05΄26.5΄΄ Ε 022ο 23΄09.2΄΄ και υψόμετρο 2141m.
Από το σημείο αυτό και στη συνέχεια η διαδρομή κινείται ελαφρώς δεξιά για να περάσει τελικά κάτω από βράχια ύψους 7 ? 10 μέτρων και να καταλήξει στο τρίτο λιβάδι το οποίο σηματοδοτεί την έναρξη της κόψης.
Από το σημείο που έχει συντεταγμένες Ν 40ο 05΄34.3΄΄ Ε 022ο 21΄59.6΄΄ η διαδρομή κινείται πάνω στην κόψη ενώ η σήμανση απουσιάζει.
Στα δεξιά φαίνεται πλέον το Ρέμα Γκαβού και στα αριστερά το Ρέμα Μαυρόλογγος. Η θέα προς τις κορυφές του Καλόγερου αλλά και της Σκούρτας αρχίζει να γίνεται όλο και πιο όμορφή καθώς κερδίζονται μέτρα υψομετρικής. Η κόψη στο πρώτο τμήμα της είναι δασωμένη ενώ πάνω από το μέσον αυτής τα δέντρα μειώνονται σε μέγεθος και ύψος και τα αγριοκάτσικα ή τα ίχνη τους κάνουν την εμφάνιση τους. Η κόψη ακολουθείται μέχρι το ανώτερο τμήμα της διαδρομής όπου ξεκινάει το πιο τεχνικό τμήμα αυτής χαρακτηριζόμενο από μία μικρή ορθοπλαγιά ύψους 100 περίπου μέτρων. Στη βάση του τμήματος αυτού τα σημάδια κάνουν ξανά την εμφάνιση τους οδηγώντας προς το Οροπέδιο των Μουσών. Η δυσκολία στο ανώτερο αυτό τμήμα είναι ανάλογη αυτής που χαρακτηρίζει το Λούκι του Μύτικα εάν και σε σημεία η ποιότητα του βράχου είναι αρκετά σαθρή. Για το τμήμα αυτό κάποιος μπορεί να θεωρήσει απαραίτητη τη χρήση σκοινιού.
- Η διάνοιξη της διαδρομής έλαβε χώρα τον Μάιο του 2007 από ορειβάτες και αναρριχητές της Θεσσαλονίκης με πρωτεργάτη το Σάκη Σπανούδη ο οποίος εκτός από λαμπρές αναρριχητικές διαδρομές έχει συμβάλει τα μέγιστα στη διάνοιξη παλιών μονοπατιών του Ολύμπου.
- Η διαδρομή δεν είναι χαραγμένη σε κανέναν χάρτη. Ο χάρτης της Ανάβασης περιλαμβάνει το μονοπάτι που τραβερσάρει από Στράγγο προς Μαγαλιά.
- Θεωρήθηκε σωστό να μην μπει αρχείο GPS track για το λόγω ότι η τυφλή προσήλωση στο GPS κάνει τον ορειβάτη να μην ασκεί τις ικανότητες προσανατολισμού και να βασίζεται εξολοκλήρου στην τεχνολογία. Τα επίμαχα σημεία για τα οποία δίνονται συντεταγμένες είναι αρκετά για να μην χαθεί κάποιος στη διαδρομή.
- Για χειμερινή επανάληψη της διαδρομής απαιτείται πλήρης χειμερινός αναρριχητικός εξοπλισμός. Το βράχινο τμήμα στο τελευταίο τμήμα της διαδρομής παρακάμπτεται με την διαδρομή να ακολουθεί το λούκι στα δεξιά της καλοκαιρινής χάραξης.
- Σε διαδρομές αναρρηχιτικού χαρακτήρα να φοράτε πάντα κράνος!