Ανεβαίνοντας στον Όλυμπο

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που είδαν τα βουνά ως ένα εξωτικό μέρος που προσέφερε και συνεχίζει να προσφέρει πρόσφορο έδαφος για αυθεντικές περιπέτειες. Η σχέση του ανθρώπου με τα "ύψη" και το ορεινό περιβάλλον για λόγους επιβίωσης χρονολογείται κάποιες χιλιάδες χρόνια πίσω, ενώ η ορειβασία ως ανεξάρτητη ψυχαγωγική δραστηριότητα άρχισε να αναπτύσσεται εδώ και μερικούς αιώνες. Η ανάβαση κάθε βουνού κρύβει αρκετούς κινδύνους τόσο αντικειμενικούς όσο και υποκειμενικούς και ο Όλυμπος δεν αποτελεί καμία εξαίρεση.
 
Οι αναβάσεις στα ψηλότερα τμήματα του Ολύμπου πάνω από τα όρια του δάσους χαρακτηρίζονται από το τραχύ ανάγλυφο της αλπικής ζώνης, τις εκτεθειμένες κόψεις και το σαθρό γεωλογικό υπόβαθρο το οποίο κάνει έντονη την δράση λιθοπτώσεων σε τμήματα του βουνού με μεγάλη κλίση. Εφόσον οι περισσότερες αναβάσεις ξεκινούν από το υψόμετρο των 1000 μέτρων ή και χαμηλότερα, συνεπάγεται άμεσα ότι ο ορειβάτης για την ανάβαση του στις κορυφές πρέπει να καλύψει περισσότερα από 1900 μέτρα υψομετρικής διαφοράς σε μία ημέρα. Η διαμονή στα καταφύγια κρίνεται απαραίτητη για όσους δεν έχουν τη φυσική κατάσταση να καλύψουν την μεγάλη αυτή υψομετρική διαφορά αλλά και για όσους θέλουν απολαύσουν το φυσικό κάλλος του Ολύμπου κινούμενοι σε αργότερους ρυθμούς.

Όποια διαδρομή ακολουθηθεί πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι βασικοί κανόνες της ορειβασίας σε ψηλά βουνά (φυσικές δυνατότητες του ορειβάτη, γνώση της διαδρομής, κατάλληλος εξοπλισμός, επίγνωση αντικειμενικών κινδύνων επιλεχθείσας διαδρομής, πεδία χιονιού, πληροφόρηση για τον καιρό, κλπ) και οι ορειβάτες κατά τις αναβάσεις τους στις κορυφές να φοράνε πάντα κράνος. Επιπρόσθετα, ένας από του πιο σημαντικούς παράγοντες για τις αναβάσεις στις κορυφές του Ολύμπου είναι ο καιρός ο οποίος καθορίζει σε πολύ σημαντικό βαθμό την επιτυχημένη ή μη έκβαση των αναβάσεων στις ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου.



Στα ζωνάρια του Μύτικα
Photo: Mike Styllas



Μύτικας 2918m
Photo: Mike Styllas